Opis
Szafirek (Muscari)
Szafirek zaliczany jest do rodziny hiacyntowatych, pochodzi z Azji Mniejszej i terenów śródziemnomorskich. Szafirki kwitną przeważnie na przełomie kwietnia i maja, w tym samym terminie co większość tulipanów i narcyzów, dlatego też najlepiej prezentują się w towarzystwie tych gatunków. Tym bardziej, że nie ma wśród nich odmian o kwiatach w kolorze niebieskim. Tak więc szafirki dopełniają odcieniami błękitu wiosenne rabaty. Szafirki sadzi się na obrzeżach rabat, skalniakach, pod gatunkami drzew i krzewów liściastych lub na trawniku. Rośliny najlepiej się prezentują posadzone w grupach.
Stanowisko i warunki glebowe
Cebulki szafirków sadzimy na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Gleba powinna być przepuszczalna, żyzna o odczynie lekko zasadowym lub obojętnym. Optymalny termin sadzenia szafirków przypada od drugiej połowy września do listopada. Zalecana głębokość sadzenia to 8-10 cm, w rozstawie 6-10 cm.
Uprawa
W okresie wegetacji warto rośliny nawozić kompostem lub preparatami wieloskładnikowymi. W okresach długotrwałej suszy pamiętajmy o podlewaniu. Szafirków możemy nie wykopywać przez kilka lat. Rośliny te tworzą cebule wieloletnie, z czasem pojawiają się cebule przybyszowe i przy kolejnym przesadzaniu otrzymujemy znacznie więcej roślin. Zaleca się usuwać przekwitnięte kwiaty, co wpłynie korzystnie na przyrost cebulek.